کد مطلب:29153 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:94
3842. تاریخ دمشق - به نقل از كثیر النواء، از جمیع بن عمیر -:[ ابن عمر گفت:]دوست داری از علی برایت سخن بگویم؟ گفتم:آری. گفت:ما نزد پیامبر خدا نشسته بودیم كه فرمود:«امروز، پرچم را به دست كسی خواهم داد كه خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش او را دوست می دارند. علی را نزد من فرا خوانید». بعضی افراد گفتند:ای پیامبر خدا! او چشمْ درد دارد و چیزی را نمی بیند. غلامی دست او را گرفت و نزد پیامبر صلی الله علیه وآله آورد. از آب دهان به چشمش زد و پرچم را به او سپرد. ما با مشایعت پیامبر خدا همراه علی رفتیم. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هنوز دنباله سپاه نرسیده بود كه خداوند به پیشْ قراولِ سپاه، پیروزی بخشید. [ ابن عمر] بار دیگر گفت:از علی برایت سخن بگویم؟ گفتم:آری. گفت:پیامبر خدا، بین یارانش پیمان برادری بست. بین ابو بكر و عمر، چنین پیمانی بست و بین فلانی و فلانی، تا تنها علی باقی ماند و وی، مردی شجاع بود و هر تصمیمی كه می گرفت، به انجام می رسانْد. گفت:ای پیامبر خدا! من باقی ماندم. پیامبر خدا فرمود:«خشنود نیستی كه من برادر تو باشم؟». گفت:چرا. پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود:«تو برادر من در دنیا و آخرتی». [ كثیر النواء] گفت كه [ به جمیع بن عمیر] گفتم:آیا تو خود، شاهد بودی كه ابن عمر، چنین گفت؟ گفت:آری. و سه بار به خدایی كه جز او خدایی نیست، سوگند خورد كه این مطلب را از ابن عمر شنیده است.[2]. 3843. مناقب علی بن أبی طالب - به نقل از نافع، آزاد شده ابن عمر -:به ابن عمر گفتم:پس از پیامبر خدا، چه كسی بهترینِ مردم است؟ گفت:بی مادر! تو را چه به این كارها؟ و آن گاه گفت:استغفر اللَّه! بهترینِ مردم پس از پیامبر خدا، كسی است كه آنچه بر پیامبرصلی الله علیه وآله حلال بود، بر او حلال است، و آنچه بر پیامبرصلی الله علیه وآله حرام بود، بر او حرام است. گفتم:او كیست؟ گفت:علی. [ پیامبر صلی الله علیه وآله] درهای [ باز شده به] مسجد را بست و در [ خانه ]علی را باز گذاشت و به او فرمود:«هر آنچه در این مسجد برای من است، برای تو هم هست، و آنچه كه در آن بر من است، بر تو هم هست، و تو وارث من، و وصیّ منی، وام هایم را می پردازی و تعهّداتم را انجام می دهی، و بر پایه سنّت من می جنگی. آن كه تو را دشمن می دارد و می پندارد مرا دوست دارد، دروغ می گوید».[3]. 3844. الأمالی - به نقل از ابن عمر -:عمر بن خطّاب از من پرسید و گفت:پسرم! پس از پیامبر خدا، چه كسی بهترینِ مردم است؟ گفتم:آن كه خداوند، آنچه را كه بر مردمْ حرام كرده، بر او حلال ساخته، و آنچه را كه بر مردمْ حلال ساخته، بر او حرام كرده است. گفت:سوگند به خدا كه راست گفتی. خداوند بر علی بن ابی طالب، صدقه را حرام ساخته و برای مردم، حلال كرده است؛ و بر آنان ورود به مسجد در حال جنابت را حرام كرده و بر او حلال ساخته است؛ و همه درها بسته و مسدود شد و درِ [ خانه] علی، بسته و مسدود نشد.[4]. 3845. شواهد التنزیل - به نقل از ابن عمر -:علی، نسبت به آنچه كه بر محمدصلی الله علیه وآله فرو فرستاده شده، داناترینِ مردم است.[5]. 3846. تاریخ دمشق - به نقل از سعد بن عُبیده -:مردی به ابن عمر گفت:درباره علی چه می گویی (چون من او را دشمن می دارم)؟ [ ابن عمر] گفت:خداوند، تو را دشمن بدارد! من تو را دشمن می دارم.[6]. 3847. خصائص أمیر المؤمنین - به نقل از سعد بن عبیده -:مردی نزد ابن عمر آمد و از او درباره علی پرسید. گفت:از من درباره علی نپرس؛ بلكه بنگر كه خانه او یكی از خانه های پیامبر خداست. آن مرد گفت:من او را دشمن می دارم. ابن عمر گفت:خداوند عزوجل تو را دشمن بدارد![7]. 3848. كنز الفوائد - به نقل از خلف بن ابی هارون عبدی -:من نزد عبد اللَّه بن عمر نشسته بودم كه نافع بن ازرق آمد و گفت:سوگند به خدا، من علی را دشمن می دارم. ابن عمر، سرش را بلند كرد و گفت:خداوند، تو را دشمن بدارد. افسوس بر تو! آیا كسی را دشمن می داری كه یك سابقه او از بین سوابقش، از دنیا و آنچه كه در آن است، بهتر است؟![8]. 3849. المعجم الأوسط - به نقل از علاء بن عَرار -:از ابن عمر، درباره علی و عثمان پرسیده شد. گفت:از علی نپرسید؛ بلكه به جایگاه او نزد پیامبر خدا بنگرید. او همه درهای ما به مسجد را بست و در [ خانه] او را باز گذاشت. امّا عثمان، در روز جنگ اُحد، [ با فرار كردن،] گناه بزرگی كرد و خداوند از او درگذشت و در بین شما، گناهی كم تر از آن كرد و شما او را كشتید.[9]. ر. ك:ج 4، ص 131 (زندگی نامه گروهی از رویگردانندگان از بیعت/عبد اللَّه بن عمربن خطّاب).
3841. مسند ابن حنبل - به نقل از ابن عمر -:سه ویژگی به علی بن ابی طالب داده شده كه اگر یكی از آنها به من داده می شد، برای من از شتران سرخ موی،دوست داشتنی تر بود:پیامبر خدا دخترش را به او داد و آن دختر، برایش فرزند آورد؛ در مسجد، همه درها بجز در [ خانه] او را بست؛ و در روز خیبر، پرچم را به او سپرد.[1].